- Reguliere gezondheidszorg is geen wondermiddel
De reguliere medische gezondheidszorg heeft zich ontwikkeld en kent voor een aantal acute ziektes een goede oplossing. Maar zij schiet tekort voor een goede aanpak van veel chronische ziekte, zoals bijvoorbeeld bij reuma, artrose en chronische vermoeidheid. De patiënt krijgt vaak te horen ermee te moeten leven omdat er niets aan te doen is. Terwijl er werkzame alternatieven zijn. - Niet-regulier is niet hetzelfde als niet-werkzaam!
Aanvullende behandelmethoden, waarvan de wetenschappelijke onderbouwing minstens even goed is als die van veel reguliere methoden, worden vaak als niet-regulier of alternatief door verzekeraars afgedaan, waardoor de patiënt geen vergoeding via de basisverzekering krijgt. De vreemde situatie doet zich daardoor voor dat dure medicijnen – die niet zelden bijwerkingen vertonen – wél vergoed worden, terwijl goedkopere alternatieven die kunnen bijdragen aan een betere gezondheid, over het hoofd worden gezien. - Te veel bijwerkingen van behandelingen
Op dit moment vormen de risico’s van regulier medische behandelingen zoals operaties en de bijwerkingen van geneesmiddelen een last met aanzienlijke kosten, waardoor bovendien de zorgvraag weer toeneemt (opnames in ziekenhuizen). In de VS is de sterfte als gevolg van medisch handelen op de derde plaats gekomen van doodsoorzaken. Bij staken van de zorgverlening zouden er minder mensen sterven… Dit ondanks alle goede zaken die er in de gezondheidszorg natuurlijk ook plaatsvinden. - Medici hebben te weinig kennis van voeding
Een ander probleem is dat er in de medische opleidingen nauwelijks enige aandacht besteed wordt aan de invloed van voeding op preventie en behandeling van ziekten. Preventie van ziekten is hoe dan ook nauwelijks een thema tijdens de studie. Dit terwijl voeding en voedingsfactoren een belangrijke rol spelen bij het ontstaan van heel veel ziekten die frequent voorkomen (hart- en vaatziekten, kanker, reuma en diabetes). - Een land van gezondheidsanalfabeten
Niet alleen artsen weten te weinig over voeding en gezondheid, dit geldt voor bijna iedereen in Nederland. Op basisscholen en middelbare scholen is er veel te weinig aandacht voor de relatie tussen voeding en gezondheid. Wij zijn in feite een land van gezondheidsanalfabeten. - Preventie van ziekten laag op de politieke agenda
In de zeventiger jaren kwam de staatssecretaris mevrouw Veder-Smit met het plan om de preventie van ziekten als eerste prioriteit binnen de gezondheidszorg te gaan zien. Deze plannen kregen helaas geen concrete toepassing. Vervolgens zijn er diverse plannen opgesteld, en ook de huidige minister heeft ideeën om de gezondheidszorg te verbeteren. Maar voldoende concrete plannen ontbreken. Kortom, preventie staat nog altijd niet hoog op de politieke agenda! - Nederland wordt steeds minder gezond
Stond Nederland lange tijd in de top 5 van gezonde landen, tegenwoordig zijn wij teruggezakt naar de grijze middenmoot. En dat terwijl de kosten en de premies in de gezondheidszorg blijven stijgen.
Kan het anders?
Ja. Andere landen hadden wel succes. In Finland bijvoorbeeld werd de sterfte aan hart- en vaatziekten onder mannen met bijna 70% teruggebracht terwijl Nederland veel slechter scoorde. In Finland werkte dan ook bijna iedereen samen. Landelijke, regionale en plaatselijke overheden, burgers, bedrijven (o.a. voedselbereiding), wetenschappers en gezondheidswerkers sloegen de handen ineen om het gemeenschappelijk gezondheidsdoel te bereiken.
Mede onder leiding/invloed van het ministerie van verkeer is in Nederland sinds 1970 het aantal verkeersdoden aanzienlijk met meer dan 75% gedaald en het kabinet streeft naar nog minder.
